Wandelaar aan het woord: Robin Bertels over wandelen als slechthorende
Terwijl menig wandelaar de liefde voor wandelen met de paplepel ingegoten krijgt, ontdekken ook heel wat mensen de vele voordelen van de mooie sport pas later in het leven. Zo ook de 53-jarige Robin Bertels, die de wandelmicrobe een tiental jaren geleden te pakken kreeg. De Kempenaar komt in de bossen rondom ‘zijn’ Westerlo helemaal tot rust, maar tegelijk brengt wandelen voor Robin ook een uitdaging met zich mee. Als slechthorende ervaart hij wandelen op een andere manier en hij benadrukt dan ook het belang van verkeersveiligheid voor wandelaars.
Tekst: wandel.be
Het was Robins vrouw Hilde die met een gekke ingeving de liefde voor het wandelen aanwakkerde. Sindsdien is de Kempenaar helemaal verknocht aan de wandelsport. “Een tiental jaar geleden stelde mijn vrouw plots voor om vanuit onze woonplaats Westerlo heen en terug richting Scherpenheuvel te stappen. Het was misschien niet de beste manier om te starten met een tocht van 50 kilometer, maar vanaf dat moment liet het wandelvirus me niet meer los. Voor mij is wandelen dé manier om het hoofd volledig leeg te maken”, vertelt Robin. “Enkele jaren na die bewuste tocht werden we lid bij Wandelsport Vlaanderen vzw, wat later gingen we op zoek naar een gepaste wandelclub. Sinds een viertal jaar maken we deel uit van wandelclub WSV IVAS Itegem vzw, nota bene het dorp waar ik opgroeide.”
Robin werd geboren als slechthorende en ervaart wandelen in zijn geliefkoosde Kempische natuur zo op een andere manier. “Op vierjarige leeftijd kwam dit aan het licht en momenteel heb ik een gehoorverlies van rechts 65% en links 80%. Dankzij mijn gehoorapparaten is wandelen enerzijds een fantastische ervaring met de vele geluiden van vogels, krekels, kikkers,… Anderzijds verstoort zweet regelmatig de werking van de apparaten. Zonder gehoorapparaat geniet ik enorm van de stilte. Die wordt helaas soms verstoord door hevige geluiden, die ik niet ken of niet kan plaatsen, en dat maakt me soms angstig.”
Het gehoorverlies heeft Robin echter nooit tegenhouden om op stap te gaan. Een verkeersongeval op jonge leeftijd – waarbij hij werd aangereden door een wagen die hij niet hoorde naderen – zorgde er wel voor dat verkeersveilig wandelen een extra aandachtspunt werd. “Veilig wandelen kan letterlijk levens redden. Zelf moet ik extra opletten in het verkeer door mijn gehoorverlies, maar eigenlijk geldt dat voor iedereen. Zo wandel je bij afwezigheid van een voetpad steeds links, tegen de rijrichting van het verkeer in. Oversteken gebeurt haaks op het zebrapad of de rijbaan en dat na dubbelchecken van het aankomende verkeer.”
Robin merkte op dat zijn slechthorendheid soms frustraties oplevert wanneer medewandelaars bijvoorbeeld geen respons krijgen bij een begroeting. Daarom liet hij het logo voor doven en slechthorenden op zijn wandelkledij aanbrengen om wandelaars en andere weggebruikers te informeren. “Het logo dient vooral om misverstanden te vermijden. Helaas is het nog onvoldoende bekend bij het brede publiek, maar ongetwijfeld brengt dit artikel daar verandering in", lacht Robin. “Mensen weten vaak niet wat te doen of zeggen wanneer ze het logo opmerken. Daarom: een simpele begroeting met enkele woorden of een fijn gebaar maakt me al heel erg blij.”
Robin let als slechthorende extra op de wandelinfrastructuur en geeft aan dat er nog ruimte voor verbetering is. “De ervaring leert me dat er toch nog heel wat wandelclubs zijn die de pijltjes of borden voor splitsingen aan de verkeerde kant van de weg bevestigen. Dit is zeker geen verwijt, maar wel een algemene oproep om de veiligheid van iedere wandelaar – slechthorend of niet – te verbeteren”, sluit hij af. Ondertussen blijft Robin samen met zijn vrouw Hilde de passie voor het wandelen vieren, want graag wil hij in de toekomst zijn wandelrecord van ruim 66 kilometer nog wat scherper stellen.
Wandelsport Vlaanderen vzw wenst hen dan ook nog heel wat ontspannende en veilige wandelkilometers toe! Meer lezen over veilig wandelen? Klik dan op onderstaande knop.