Xavier Taveirne in wandel.be magazine: “De Kilimanjaro is helemaal geen wandelberg.”
Xavier Taveirne siert in december ’25 de cover van het wandel.be magazine. De VRT-journalist heeft doorgaans een drukke agenda, maar tijdens de schaarse vrije momenten beweegt Taveirne zo veel mogelijk. Van een stevige wandeling dicht bij huis aan zee, tot zelfs helemaal naar de top van de Kilimanjaro: wandelen brengt hem tussen de drukke dagen door volledig tot rust.
Tekst: Joyce Verdonck - wandel.be - Foto's: Gregory Van Gansen
Xavier Taveirne houdt van de zee en heeft er ook z’n thuisbasis. En waar beter dan de dijk van Oostende om het VRT-gezicht aan het woord te laten over zijn liefde voor wandelen. Maar flaneren op de dijk? Dat is niet meteen aan Taveirne besteed, al zeker niet in de drukke zomerperiode. “Ik hou meer van de winterperiode als de grote massa wegblijft vanwege de snijdende wind. En het is waar, de wind snijdt hier erger dan in het binnenland. Maar hoe langer je hier woont, hoe meer je tegen die kou kan. Het is raar, maar je lichaam went aan de kustwind.” Ook een kort ommetje is niets voor hem. “Eventjes kort gaan wandelen is niet aan mij besteed. Ik doe alles in extremen, zonder dat het ongezond wordt. Ook wandelen dus.”
Van zeeniveau in Oostende tot 5.895 meter hoog: dé wandelervaring van z’n leven beleefde Taveirne dankzij deelname aan het tv-programma De Rugzak. “Het ging me niet om het programma, ik wou het puur doen om die klim. De Kilimanjaro stond trouwens nooit op mijn bucketlist. Toen ze me vroegen, ineens wel. Zo’n berg beklimmen is toch iets echts bereiken, iets heel tastbaars.” Maar dat de Kilimanjaro een wandelberg is? Dat wil Xavier bij deze toch ontkrachten. “Oké je hebt geen zuurstofmaskers of alpinismemateriaal nodig, maar bij een wandelberg denk ik eerder aan de Rodeberg in Heuvelland die je eventjes op en af stapt. Je zet geen bus wandelaars af aan de voet van de Kilimanjaro om te zeggen: ‘Veel plezier vandaag’! De laatste 300 meter onder de top van de Kilimanjaro was één en al ijs en levensgevaarlijk.”
Weekendjes weg of verre reizen gaan nooit voorbij zonder wandelen. “Met enkele vriendinnen uit de studententijd trekken we twee keer per jaar op wandelweekend. Dan babbelen we bij, filosoferen we over het leven en maken we 2 wandelingen tussen de 15 en 25 kilometer.” Wandelen met vrienden kan Xavier trouwens iedereen aanbevelen. “Dat verloopt super organisch. Je loopt eens twee per twee, je loopt af en toe alleen. Je mag gewoon jezelf zijn. Je hoeft geen betere versie van jezelf te spelen. Wandelen is heel therapeutisch. Je praat anders als je naast elkaar wandelt. Om sommige dingen te vertellen, is oogcontact soms lastig. Maar als je voor je uit moet kijken om te zien waar je stapt, komen ook moeilijke gesprekken naar boven. Een beetje zoals autorijden, waar ik de beste gesprekken voer. Heb je ruzie met iemand? Stuur dan geen berichtje ‘Wij moeten eens praten, kom tot bij mij.’ Neen, stuur een uitnodiging om samen te wandelen. Daar kan je er niet zomaar vandoor gaan, je moet wel tot op het bot babbelen.”
Het volledige interview met Xavier Taveirne lees je in het decembernummer van het wandel.be magazine 2025. Leden van Wandelsport Vlaanderen vzw ontvangen het driemaandelijkse tijdschrift helemaal gratis. Meer info via onderstaande knop.